Historia Katedry Patomorfologii Klinicznej

1947 r. – powstał Zakład Anatomii Patologicznej Szpitala Wojewódzkiego w Bydgoszczy,
1947-1958 r. – Zakład był kierowany przez dr med. Romana Danielewskiego,
w kwietniu 1958 r. – kierownikiem został lek. med. Jan Domaniewski, który pełnił tą funkcję do 2002 roku,
1973 r. – powołano Zakład Patomorfologii Zespołu Nauczania Klinicznego w Bydgoszczy, Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku,
1975 r. – powstał Zakład Patomorfologii Filii Akademii Medycznej w Gdańsku z siedzibą w Bydgoszczy,
od 1977 r. Zakład Patomorfologii zajmuje obecną siedzibę, wcześniej mieścił się w suterenie szpitala,
1984 r. – utworzono Katedrę i Zakład Patomorfologii Klinicznej Akademii Medycznej w Bydgoszczy,
1998 r. – zakończono budowę tzw. „nowej patomorfologii” części stanowiącej bazę dydaktyczną.
2002-2007 r. – obowiązki kierownika Katedry pełniła dr n. med. Renata Sujkowska.
od maja 2007 r. do marca 2017 r. – kierownikiem Katedry i Zakładu był prof. dr hab. n. med. Andrzej Marszałek
od 11 marca 2017 r. kierownikiem Katedry jest prof. dr hab. n. med. Dariusz Grzanka.

prof. dr hab. med. dr h.c. Jan Domaniewski

W dniu 30 grudnia 2009 r. wszyscy obecni oraz emerytowani pracownicy Katedry i Zakładu Patomorfologii pożegnali w kaplicy przyzakładowej w cichej uroczystości prof. dr hab. med., dr h.c. Jana Domaniewskiego. Odszedł niestrudzony organizator i wieloletni kierownik Zakładu, a później Katedry i Zakładu Patomorfologii Klinicznej. W Bydgoszczy zakończył drogę przez życie, którą rozpoczął w 1928 roku w Warszawie. Przypomnieć warto najważniejsze etapy jego życia zawodowego.

W latach 1947-52 studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Lekarskiej w Gdańsku, który ukończył uzyskując dyplom lekarza. W roku 1955 uzyskuje specjalizację Io z anatomii patologicznej oraz z zakresu chorób wewnętrznych, a trzy lata później zostaje specjalistą II stopnia w obu dziedzinach. Do Bydgoszczy przyjechał w 1959 roku, gdzie w dniu 1 kwietnia objął stanowisko kierownika Zakładu Anatomii Patologicznej w Szpitalach Ogólnych nr 1 i 2, a także pracowni w Szpitalu Dermatologicznym. W 1964 r. uzyskał stopień naukowy doktora medycyny na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku. Pięć lat później Rada Naukowa Studium Doskonalenia Lekarzy Akademii Medycznej w Warszawie nadała mu stopień doktora habilitowanego nauk medycznych w zakresie anatomii patologicznej na podstawie pracy „Immunopatologia zawału mięśnia serca”. Zorganizował w 1971 roku Oddział Bydgoski Polskiego Towarzystwa Patologów, którego został pierwszym Przewodniczącym, a funkcje tę pełnił do roku 1998. W 1973 został nauczycielem akademickim Akademii Medycznej w Gdańsku i jednocześnie został powołany na stanowisko docenta i kierownika w Zakładzie Anatomii Patologicznej Zespołu Nauczania Klinicznego w Bydgoszczy, który w roku 1975 staje się częścią struktur filii AM Gdańsku. W ramach struktur akademickich prowadził pracę naukową, której efektem było ponad 30 prac doktorskich, a pierwsza praca doktorska, której był promotorem (dr n. med. Grażyna Domaniewska) została obroniona w 1975 roku. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1979.
W latach 1979-81 pełni funkcję dziekana powołanego w Bydgoszczy II Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku. W chwili utworzenia Akademii Medycznej w Bydgoszczy został powołany na jej kierownika, a następnie wybrany rektorem uczelni. Funkcję tę sprawował przed dwie kadencje, tj. w latach 1984-90. W roku 1989 nadano mu tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1996-2002 pełnił kolejne dwie kadencje rektora AM w Bydgoszczy. Potwierdzenia działalności zawodowej prof. Jana Domaniewskiego pozostają do dzisiaj w archiwum Zakładu (fot. 1). Działalność diagnostyczną na rzecz Szpitala Uniwersyteckiego im. dr. A. Jurasza prowadził do grudnia 2008 roku, wykonując ocenę obecności przeciwciał w klasie IgG i IgM przeciw Pneumocystis Carinii, wykorzystując metodę pośredniej immunofluorescencji, którą jako jeden z pierwszych w Polsce wprowadzał w latach 70-tych ubiegłego wieku. Pozostał do ostatnich swoich dni aktywnym organizatorem. Dbał, by w powstających z jego inicjatywy lub przy jego współudziale jednostki w chwili otwarcia były wyposażone w możliwie najnowszy sprzęt, który w niektórych miejscach służy do dzisiaj (nawet, jeśli jednostki powstały przed kilkunastu laty). Bogaty życiorys uzupełnia także pozanaukowa i pozazawodowa działalność organizacyjna, która stanowiła istotny fragment życia.