Wykaz umiejętności absolwenta kierunku lekarskiego

Absolwent kierunku lekarskiego powinien znać naukowe podstawy medycyny i potrafi je zastosować do rozwiązywania problemów medycznych leżących u podstaw decyzji działań lekarskich i zastosować je w określonych sytuacjach.
Absolwent w szczególności powinien wykazać znajomość:

1. Prawidłowej struktury i funkcji organizmu oraz jego narządów, a także nieprawidłowości występujących w stanach chorobowych;
2. Różnych czynników ryzyka, prowadzących do choroby np. czynniki genetyczne, psychologiczne, behawioralne, ekonomiczne i kulturowe oraz interakcje zachodzące pomiędzy pojedynczym człowiekiem a społeczeństwem i jego środowiskiem;
3. Mechanizmów molekularnych, biochemicznych i fizjologicznych utrzymujących homeostazę organizmu;
4. Procesów rozwoju organizmu, rodziny i społeczeństwa;
5. Etiologii i przebiegu chorób w stanach ostrych i przewlekłych;
6. Epidemiologii i zarządzania w opiece zdrowotnej;
7. Działania leków i skuteczności leczenia;
8. Zasad działania w opiece rehabilitacyjnej i terminalnej.

Absolwenci powinni umieć diagnozować i leczyć zgodnie z zasadami medycyny opartej na faktach.
Absolwent powinien umieć samodzielnie:

1. Zebrać wywiad chorobowy i przeprowadzić badanie fizykalne z uwzględnieniem specyfiki poszczególnych specjalności medycznych, w tym badanie per rectum i per vaginam oraz badanie psychiatryczne.
2. Zinterpretować wyniki przeprowadzonego badania podmiotowego i przedmiotowego oraz postawić wstępne rozpoznanie kliniczne.
3. Ustalić strategię postępowania diagnostycznego.
4. Wykonać pomiar ciśnienia tętniczego, zbadać poziom glukozy we krwi przy pomocy glukometru, wykonać test opaskowy Rumpela-Leede΄a, badanie spirometryczne, oznaczyć grupę krwi i wykonać próbę krzyżową, przeprowadzić badanie „ślepym dopplerem”, ocenić wskaźnik kostka-ramię, przeprowadzić próbę kliniczną wydolności żylnej kończyn dolnych.
5. Interpretować wyniki badań dodatkowych:
   • laboratoryjnych: krwi, moczu, badania gazometrycznego, badań hormonalnych, testu obciążenia glukozą, dobowej utraty białka i elektrolitów, białka ostrej fazy, antystreptolizyn, poziomu przeciwciał anty Rh, badań bakteriologicznych, płynu mózgowo-rdzeniowego;
   • obrazowych i czynnościowych: rtg, usg, TK, MR, EKG spoczynkowego i wysiłkowego, badań spirometrycznych;
   • histopatologicznych.
6. Interpretować wstępne rozpoznanie kliniczne w świetle badań dodatkowych, wdrożyć leczenie lub skierować chorego na leczenie specjalistyczne, a w szczególności:
   • Znać zasady działania i podawania leków, wskazania i przeciwwskazania do ich stosowania, objawy uboczne i interakcje lekowe;
   • Wykonać iniekcje dożylne, podskórne, domięśniowe, przetaczać płyny, krew i jej pochodne, usunąć ciało obce z worka spojówkowego, nosa i ucha, zahamować krwawienie z nosa, wykonać manewr Heimlicha, zakładać szwy chirurgiczne, opracować ranę, założyć i zmienić opatrunek, naciąć i zasączkować ropień, usunąć paznokieć, zaopatrzyć zastrzał, założyć sondę żołądkową i Sengstakena-Blakemore′a, wykonać płukanie żołądka, cewnikować pęcherz, odbarczyć odmę opłucnową, wykonać znieczulenie miejscowe, prowadzić poród fizjologiczny, naciąć i zszyć krocze;
   • Potrafi udzielić pierwszej pomocy medycznej w przypadku oparzenia, odmrożenia, złamania, krwotoku zewnętrznego, omdlenia, napadu padaczkowego, aspiracji ciała obcego, ostrego zatrucia.
7. Rozpoznać stan zagrożenia życia, szybko i sprawnie zastosować właściwe postępowanie lekarskie mające na celu utrzymanie podstawowych funkcji życiowych:
   • ocenić stopień zagrożenia życia na podstawie stanu krążenia, oddychania i czynności mózgu;
   • prowadzić postępowanie podtrzymujące życie: przywrócić i utrzymać drożność górnych dróg oddechowych, prowadzić skuteczną wentylację metodą usta-usta, usta-nos i aparatem AMBU, prowadzić pośredni masaż serca, wykonać defibrylację elektryczną, leczyć hipowolemię, hipotonię, hipoksemię, kwasicę i zaburzenia elektrolitowe, zastosować leczenie przeciwdrgawkowe i obniżające ciśnienie śródczaszkowe.
8. Prowadzić akcję ratunkową w przypadku zagrożeń środowiskowych i w wypadkach:
   • przeprowadzić wstępną diagnostykę w warunkach przedszpitalnych, ocenić czynniki ryzyka, postępować z ofiarą wypadku i korygować zachowania niewłaściwe;
   • monitorować i zabezpieczać podstawowe funkcje życiowe podczas transportu ciężko chorego.
9. Ocenić problemy zdrowotne biorąc pod uwagę czynniki fizyczne, społeczne, psychologiczne i kulturowe.
10. Powinien znać zasady zapobiegania chorobom oraz zasady promocji zdrowia.
11. W działaniach lekarskich, umieć wykorzystać możliwości diagnostyczne, terapeutyczne i rehabilitacyjne.

Absolwent Wydziału Lekarskiego powinien umieć nawiązywać kontakt z członkami zespołu leczącego, chorym i jego rodziną w celu stworzenia właściwych warunków do leczenia pacjenta poprzez:

1. Uważne słuchanie chorego, aby na podstawie uzyskanych informacji wysnuć odpowiednie wnioski, co do sytuacji zdrowotnej chorego oraz postępowania diagnostycznego i przedstawienia sytuacji najbliższej rodzinie;
2. Porozumiewanie się z kolegami z zespołu leczącego, współdziałanie ze specjalistami i przedstawicielami innych zawodów medycznych;
3. Wykazywanie wrażliwości na czynniki kulturowe i społeczne;
4. Realizowanie zadań priorytetowych w medycynie ważnych dla jednostki, jak i całego społeczeństwa.

Absolwent Wydziału Lekarskiego powinien umieć świadczyć indywidualną opiekę zdrowotną, a ponadto pełnić swoją misję w zakresie ochrony i promocji zdrowia w odniesieniu do społeczeństwa.
Absolwent powinien znać:

1. Wskaźniki socjo-ekonomiczne, będące podstawą zdrowia i choroby;
2. Czynniki ryzyka, metodę kontroli i metody zapobiegania chorobom, w tym także chorobom zakaźnym;
3. Zasoby organizacji i funkcjonowania systemów ochrony zdrowia, m.in. podstaw ekonomicznych, legislacyjnych i zarządzania;
4. Być świadomym międzynarodowej sytuacji zdrowotnej, śmiertelności w zagrożeniach globalnych (HIV/AIDS, gruźlica, malaria, choroby epidemiologiczne);
5. W sytuacjach zagrożenia chorobowego społeczeństwa, regionu, być gotowym do podjęcia decyzji zdrowotnych z zakresu demografii epidemiologii, uwzględniając wytyczne nadzoru państwowego, regionalnego lub lokalnego;
6. W razie potrzeby być gotowym do podjęcia kierowniczej roli w sprawach dotyczących zdrowia w społeczeństwie.

Absolwent powinien:

1. Umieć prawidłowo rejestrować zmiany widoczne na ciele osoby badanej, ocenić czas ich powstania i rodzaj czynnika lub narzędzia, który je spowodował;
2. Znać podstawowe zasady i kryteria opiniowania sądowo-lekarskiego dla potrzeb prawa karnego, cywilnego, ubezpieczeniowego i rodzinnego. Umieć zróżnicować i ocenić uszkodzenia ciała wskazujące na przemoc w rodzinie bądź wykorzystanie seksualne;
3. Umieć: prawidłowo przeprowadzić oględziny zwłok na miejscu ich znalezienia z zabezpieczeniem dowodowego materiału biologicznego, rozpoznać znamiona śmierci tak, aby na podstawie ich ewolucji ustalić czas zgonu, zróżnicować zgon naturalny ze śmiercią gwałtowną, wydać prawidłowo kartę zgonu po uprzednim dokonaniu oględzin zwłok;
4. Umieć zabezpieczyć materiał do badań toksykologicznych, genetycznych, histopatologicznych a w szczególności krew do badań na zawartość alkoholu lub środków podobnie do alkoholu działających od uczestników ruchu drogowego;
5. Posiadać znajomość podstawowych elementów prawa karnego, cywilnego rodzinnego, ubezpieczeniowego i zawodowego łącznie z zasadami etycznymi i zasadami odpowiedzialności zawodowej;
6. Znać rodzaje dokumentacji i system prowadzenia kartotek medycznych pacjentów;
7. Znać zasady wydawania zwolnień i zaświadczeń lekarskich oraz skierowań do specjalistów.

Umiejętności zarządzania informacją

Absolwent powinien posiadać umiejętności w zakresie:

1. Wyszukiwania, zbierania i analizowania informacji zdrowotnych i biomedycznych z różnych baz danych i źródeł.
2. Odtwarzania informacji o pacjentach z baz danych w klinikach w celu integracji informacji klinicznych i laboratoryjnych, terapeutycznych i zachowawczych oraz nadzorowania i monitorowania stanu zdrowia.
3. Wykorzystania danych o stanie zdrowia pacjenta z własnej praktyki lekarskiej w celu późniejszej refleksji i analizy nad poprawą terapii i rehabilitacji.